Witaj,
z tej strony Pati Garg.
Jesteś tu po to, aby doświadczać życia tak jak pragniesz, a ja jestem oddana temu, aby Ci w tym pomóc.
Wyznaczanie granic jest fundamentem budowania poczucia własnej wartości. Granice chronią naszą energię i pomagają nam dbać o siebie. Kiedy pozwalasz innym na przekraczanie Twoich granic, tracisz poczucie kontroli nad własnym życiem i Twoja samoocena spada. Wyobraź sobie, że ciągle zgadzasz się na dodatkowe zadania w pracy, mimo że jesteś już przeciążona. Z czasem zaczynasz czuć, że Twoje potrzeby nie mają znaczenia, co prowadzi do wypalenia i niskiego poczucia własnej wartości. Dodatkowo zaczynasz czuć frustrację i złość na tych, którym nie mówisz „nie”. Być może też obwiniasz ich za to, że przekraczają Twoje granice, nie widząc, że pierwszą osobą, która je przekroczyła, byłaś Ty sama.
Nasza zdolność do wyznaczania granic często ma swoje korzenie w relacji z matką. Jeśli w dzieciństwie Twoje granice były przekraczane – na przykład, gdy Twoje potrzeby były ignorowane lub umniejszane – możesz mieć trudności z ich rozpoznawaniem i obroną w dorosłym życiu. Możesz też obawiać się je wyrażać z obawy przed byciem odrzuconą lub skrytykowaną. Tak jak Anna, która dorastała w domu, gdzie jej matka często naruszała jej prywatność, wchodząc do pokoju bez pukania i kontrolując jej decyzje. To ona decydowała o tym, co Anna będzie jadła, w co będzie się ubierała, a jej ciche wyrażanie swoich potrzeb, kwitowała karcącym spojrzeniem. W dorosłym życiu Anna ma trudności z mówieniem „nie” i wyznaczaniem granic, bo obawia się, że zostanie odrzucona lub skrytykowana. Choć jest dorosła, w środku jest przestraszonym dzieckiem, które nadal wierzy, że nie ma prawa zadbać o siebie.
Praca z wewnętrznym dzieckiem jest kluczowa w procesie uzdrawiania traum i wzorców z dzieciństwa, które wpływają na Twoją zdolność do wyznaczania granic. Wewnętrzne dziecko to ta część Ciebie, która przechowuje wspomnienia, emocje i doświadczenia z dzieciństwa.
Jak pracować z wewnętrznym dzieckiem:
1. Nawiązanie kontaktu: Znajdź ciche, spokojne miejsce i zamknij oczy. Wyobraź sobie, że spotykasz swoje wewnętrzne dziecko. Jak wygląda? Jak się czuje?
2. Rozmowa: Zapytaj swoje wewnętrzne dziecko, czego potrzebuje i jak zostało zranione. Słuchaj uważnie i z empatią.
3. Uzdrawianie: Dawaj swojemu wewnętrznemu dziecku miłość, akceptację i wsparcie, których być może nie otrzymało w dzieciństwie.
To przestraszone dziecko w nas często odzywa się w momentach, kiedy chcemy postawić granice czy wyrazić swoje potrzeby. To dziecko pamięta wszystkie momenty, kiedy nasze granice były przekraczane, a potrzeby ignorowane lub karcone. Możesz wtedy poczuć lęk, niepewność i wewnętrzny opór. Chciałabym Ci na kilku przykładach pokazać jak możesz wtedy wspierać przestraszone dziecko w sobie i stawać w swojej dorosłej mocy.
Przykład 1: Wyrażenie swoich potrzeb w pracy
Wyobraź sobie, że jesteś w pracy i masz już na głowie mnóstwo obowiązków. Twoja przełożona prosi Cię o zrobienie czegoś dodatkowego, co wykracza poza Twoje możliwości na ten moment. Czujesz, jak narasta w Tobie stres i lęk przed odmową. W takich momentach odzywa się Twoje wewnętrzne dziecko, które boi się, że odmowa spotka się z dezaprobatą lub karą. Ucząc się jak pracować z tą dziecięcą częścią siebie, uczysz się dawać sobie bezcenne oparcie. Oto jak to możesz zrobić krok po kroku.
Jak wspierać wewnętrzne dziecko:
1. Nawiązanie kontaktu: Zamknij oczy na chwilę i wyobraź sobie przestraszoną dziewczynkę w sobie. Powiedz do niej: „Widzę Cię, kochana. Wiem, że się boisz. Jestem tu z Tobą.”
2. Wejście w swoją dorosłą moc: Powiedz do siebie: „Jestem dorosła i wiem jak o siebie zadbać. Mam prawo zadbać o swoje granice i potrzeby. To nie jest egoizm, to jest miłość do siebie.”
3. Stanowcze działanie: Zadbaj o siebie w zgodzie z tym co czujesz, że jest na dany moment najlepsze dla Ciebie, np. odmawiając przełożonej albo podając datę kiedy będziesz mogła się tym realnie zająć.
Przykład 2: Wyznaczanie granic w relacji z bliską osobą
Wyobraź sobie, że Twoja przyjaciółka często dzwoni do Ciebie po pomoc, nie zważając na to, że możesz być zajęta lub potrzebować czasu dla siebie. Czujesz narastającą frustrację, ale boisz się jej odmówić, obawiając się, że stracisz jej przyjaźń. Twoje wewnętrzne dziecko boi się odrzucenia i samotności.
Jak wspierać wewnętrzne dziecko:
1. Nawiązanie kontaktu: Zamknij oczy i wyobraź sobie, że przytulasz swoją wewnętrzną dziewczynkę. Powiedz jej: „Jestem tu z Tobą, Kochana. Widzę Cię i czuję Twój lęk. Jestem dorosła i wiem jak się Tobą zaopiekować. Ze mną jesteś bezpieczna. Ja zawsze jestem dla Ciebie”.
2. Wejście w swoją dorosłą moc: Powiedz sobie: „Prawdziwa przyjaźń opiera się na wzajemnym szacunku i zrozumieniu. Mam prawo wyznaczać granice i dbać o swoje potrzeby tak samo jak moja przyjaciółka dba o swoje.”
3. Stanowcze działanie: Powiedz przyjaciółce: „Kochana, dziękuję, że zadzwoniłaś, ale teraz potrzebuję czasu dla siebie. Oddzwonię do Ciebie jak będę miała więcej przestrzeni, żeby dać Ci wsparcie.”
Przykład 3: Odmowa udziału w rodzinnych obowiązkach
Wyobraź sobie, że Twoja rodzina często oczekuje od Ciebie, że będziesz organizować spotkania rodzinne i dbać o wszystkich. Czujesz się wyczerpana i niewidoczna, ale boisz się odmówić z obawy przed konfliktem. Twoje wewnętrzne dziecko boi się odrzucenia i dezaprobaty.
Jak wspierać wewnętrzne dziecko:
1. Nawiązanie kontaktu: Zamknij oczy i wyobraź sobie swoją przestraszoną wewnętrzną dziewczynkę. Powiedz jej: „Widzę Cię, Kochana. Masz prawo do odpoczynku.”
2. Wejście w swoją dorosłą moc: Powiedz sobie: „Mam prawo dbać o swoje potrzeby i nie muszę spełniać oczekiwań wszystkich dookoła.”
3. Stanowcze działanie: Powiedz rodzinie: „Doceniam nasze spotkania, ale potrzebuję odpoczynku i czasu dla siebie. Proszę, zrozumcie, że nie zawsze mogę wszystko organizować.”
Za każdym razem, gdy czujesz lęk przed wyrażeniem swoich potrzeb lub wyznaczeniem granic, przypomnij sobie, że Twoje wewnętrzne dziecko potrzebuje Twojego wsparcia. Bądź dla siebie czuła i wyrozumiała, zapewniając sobie miłość i akceptację, których być może nie otrzymałaś w dzieciństwie. Stając w swojej dorosłej mocy, możesz nauczyć swoje wewnętrzne dziecko, że jest bezpieczne, kochane i ma prawo dbać o siebie. To właśnie wtedy, gdy otaczamy czułością swoje wewnętrzne dziecko, stajemy się przebudzonymi kobietami, które potrafią wyznaczać granice i troszczyć się o swoje potrzeby z miłością i pewnością siebie. Jeśli chciałabyś zgłębić ten temat, polecam Ci moją bezpłatną medytację z wewnętrznym dzieckiem, którą znajdziesz na mojej stronie tutaj. Jest to piękna praktyka, która pomoże Ci nawiązać głębszy kontakt z tą dziecięcą częścią siebie i uzdrawiać jej dawne rany, a w rezultacie nabierać coraz więcej odwagi do dbania o siebie.
Wiele kobiet ma trudności z komunikowaniem swoich granic z powodu poczucia winy, które czują kiedy odważą się o nich powiedzieć. Zwłaszcza jeśli byłaś wychowywana w przekonaniu, że zawsze musisz zaspokajać potrzeby innych. Jeżeli też tak masz, to pomocne jest rozpoznanie skąd Ci się wzięło to poczucie winy.
– Kto po raz pierwszy skrytykował Twoje potrzeby? Ile miałaś wtedy lat?
– Kto nauczył Cię, że to złe dbać o siebie?
– Komu musiałaś ustępować nabierając przekonania, że nie jesteś ważna?
Te pytania i poszukanie na nie odpowiedzi, pomogą Ci zrozumieć, że poczucie winy, które odczuwasz to efekt tego jak zostałaś zraniona, a nie prawda o Tobie. Nie robisz niczego złego, kiedy dbasz o siebie, nawet jeśli jako dziecko dowiedziałaś się, że jest inaczej. Bądź dla siebie wyrozumiała i wspierająca. Kiedy czujesz się winna za stawianie granic, przypomnij sobie, że dbanie o siebie to akt miłości. Twoje potrzeby są równie ważne jak potrzeby innych i masz prawo o nie dbać.
Używaj pierwszej osoby: Zamiast oskarżać innych, mów o swoich uczuciach i potrzebach. Na przykład: „Czuję się niekomfortowo, gdy…” Bądź konkretna: Jasno określ, co jest dla Ciebie akceptowalne, a co nie. Na przykład: „Proszę, abyś nie podnosiła na mnie głosu, bo zaczynam się bać.” Powtarzaj swoje granice: Czasem ludzie mogą nie zrozumieć naszych granic za pierwszym razem. Powtarzaj swoje potrzeby, jeśli to konieczne.
Podziel się poniżej, co najbardziej Cię poruszyło, jakie refleksje Ci się pojawiły lub jakie pytania masz na ten temat. Czekam z ciekawością na Twoje słowa. Na każdy komentarz odpowiadam osobiście.
Dodaj komentarz i daj znać jak to rezonuje z Tobą
Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Musisz zaakceptować by korzystać z serwisu. This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.
7 komentarzy
Dziękuję za wszystkie Twoje dotychczasowe i następne lekcje. Pozdrawiam cieplutko
trudno to wszystko krótko skomentować, tyle kłębi się w głowie, myślę, że początek wziął się z pewnego rodzaju odrzucania że strony Mamy i nawet największa miłość Taty do końca tego zrekompensować nie mogła, choć jestem za nią wdzięczna. Wyznaczanie granic u mnie jest takie sinusoidalne.
Róża, dziękuję Ci za ten szczery komentarz. To, co piszesz, jest bardzo ważne – relacje z rodzicami mają ogromny wpływ na nasze poczucie własnej wartości i umiejętność stawiania granic. Często, jeśli w dzieciństwie doświadczyliśmy odrzucenia lub braku pełnej akceptacji, może to wpłynąć na to, jak budujemy relacje w dorosłym życiu. Twoje sinusoidalne wyznaczanie granic może być efektem tych wczesnych doświadczeń, ale już sam fakt, że to zauważasz, jest krokiem ku zmianie.
Warto w takiej sytuacji przyjrzeć się bliżej swoim emocjom, szczególnie tym związanym z wewnętrznym dzieckiem – może pomóc Ci w tym także medytacja, która pozwala na głębsze zrozumienie swoich reakcji- znajdziesz ją tutaj: https://patigarg.pl/wewnetrzne-dziecko-odnajdywanie-drogi-do-domu-medytacja-prowadzona/ Czasami to proces, ale im bardziej świadomie będziemy pracować nad tym, co nosimy w sobie, tym łatwiej będzie nam ustalać granice w zdrowy sposób.
Bardzo dziękuję za Twoje piękne słowa i zaufanie. Cieszę się, że moje lekcje mogą Cię wspierać na Twojej drodze. Wysyłam Ci dużo ciepła i wsparcia w tym procesie. Pozdrawiam serdecznie ????
Bardzo , bardzo Tobie dziękuję za tak jasne wskazówki, jak zadbać o swoje wew. dziecko w chwili stawiania granic.
Jestem w tym temacie od 2 lat i nie zawsze wiem, co robić w sytuacji dla mnie trudnej jak stawianie granic. Wiedziałam, jak zaopiekować się po…ale nie przed.
Jestem Tobie ogromnie wdzięczna za wypisanie krok po kroku co robic.
Dużo łatwiej będzie mi zadbać o swoje granice w chwili stresu mojej małej dziewczynki.
Zrobiłaś mi dzis najlepszy prezent od miesięcy.
Wdzięczna na 1000%
Marta
Marta, Kochana, bardzo Ci dziękuję za te ciepłe słowa. Jestem wzruszona, że moje wskazówki pomogły Ci w tak ważnym momencie. Stawianie granic i dbanie o swoje wewnętrzne dziecko to takie ważne kroki w naszym czułym dbaniu o siebie. Cudownie, że teraz czujesz się pewniej, mając konkretne kroki, które możesz zastosować w trudnych sytuacjach. Tak się cieszę, że mogłam Ci pomóc zrobić ten krok naprzód. Dziękuję, że się tym podzieliłaś i że mogę być częścią Twojej podróży.
Z miłością i wdzięcznością,
Pati ????✨
Och Pati, Twoje słowa tak bardzo rezonują z tym co czuję. Weszłam w dorosłe życie „wyposażona” w niskie poczucie własnej wartości, poczucie że moje potrzeby są mniej ważne niż innych członków rodziny, a posłuszeństwo i zadowalanie bliskich jest walutą, za którą można uzyskać akceptację i miłość. Uczę się budować swoją wartość całe dorosłe życie bez większych rezultatów z powodu jakiejś we mnie niemocy. Dopiero wskazana przez Ciebie perspektywa ochrony i stawania w obronie małego dziecka we mnie przeze mnie Dorosłą sprawiło, że mam odwagę i moc żeby to robić. Wierzę głęboko, że wreszcie z Tobą się tego nauczę. Rok Przebudzenia bardzo zmienia moje życie na lepsze. Dziękuję.
Arleta, Twoje słowa głęboko mnie poruszają. Jestem niesamowicie wdzięczna, że podzieliłaś się swoją historią i uczuciami. Rozumiem, jak trudne może być wyjście z niskiego poczucia własnej wartości i przekonania, że potrzeby innych są ważniejsze od naszych własnych. To, że znalazłaś odwagę i moc, aby stanąć w obronie małego dziecka w sobie, jest ogromnym krokiem naprzód.
Jestem zaszczycona, że mogę towarzyszyć Ci w tej podróży i że Rok Przebudzenia tak pozytywnie wpływa na Twoje życie. Wierzę głęboko, że nauczysz się w pełni stawać w swojej mocy i dbać o siebie najbardziej na świecie. Dziękuję, że mogę być częścią Twojej podróży i z całego serca życzę Ci kolejnych, pięknych kroków w drodze do siebie.
Do zobaczenia na kolejnym treningu <3,
Pati ????✨